ကႏၲာရမွာေပါက္တဲ့အပင္

ဟိုးေ၀းေ၀းမွာရြာမယ့္မိုးေတြ...

ငါ့ေကာင္းကင္မွာလာညိဳ့ေနၾကတယ္။ ။


မစို႔မပို႔ေလးျဖစ္ျဖစ္ရြာရင္ကိုငါဘာမွမေျပာဘူး..

အရူးအမူးပဲဆိုဆို...မိုးစက္ေတြကိုလိုခ်င္တာ

ဘာဒႆနနဲ႔တြက္တြက္..ငါဟာသစ္ပင္ျဖစ္တဲ့အတြက္၊

ငါ့ဘက္ကမမွားဘူး.။


မတရားဘူးေျပာရေအာင္ကလည္း..

ငါလိုသစ္ပင္ေပါက္ေရာက္ရာက..ကႏၲာရ

မိုးမရွိလို႔မေပ်ာ္တာတစ္ခုကလြဲရင္..

ငါ့ဘ၀ေနသားေတာ့က်ေနသလိုပါပဲ..။


မိုးရယ္..

ငါငိုမွနင္ရြာမယ္ဆိုရင္ေတာင္..

ပူေလာင္မွုေတြနဲ႔ ေႏြခါင္ေခါင္မွာ၊

ေရကိုဆာေလာင္ေနတဲ့ငါ့အတြက္....မ်က္ရည္ရယ္ဘယ္ထြက္ႏိုင္မလဲ၊

င့ါမ်က္၀န္းကမ်က္၀န္းကမ်က္ရည္..

အခိုးအေငြ႔ေတြ အျဖစ္နဲ႔သာ

မင့္ ေကာင္းကင္ဆီ လြင့္ပ်ံလာလိမ့္မယ္။


ဒါေတြကို..

မိုးေတြအျဖစ္ ဖန္ဆင္း

မင့္ ေကာင္းကင္ ဟိုးအျမင့္ကေနျပီး

တစ္သက္စာ အတိုးေတြနဲ႔

အျငိဳးၾကီးၾကီးသာ ရြာလိုက္ပါမိုး


အျငိဳးၾကီးၾကီး နဲ႔သာ ရြာလိုက္ပါမိုး။ ။


လြမ္းေ၀(2007)