တစ္ကုိယ္ေတာ္

ဘ၀ကုိ တစ္ခါတစ္ခါ
အေပၚစီးက ငုံ႕ၾကည့္ရေတာ့လည္း
သိပ္မဆုိးလွဘူးလုိ႔ ထင္လာတယ္။

ဖ်ားနာမွဳကိုမွ မစားေသာက္ရင္
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။

ျမစ္ေဘးက သစ္ပင္လုိ
သူမ်ားေတြ စီးဆင္းေနတာကုိပဲ ေငးၾကည့္ေနခ်င္ရဲ႕။

ဒါမွမဟုတ္
ပုိက္ဆံ တတ္ႏုိင္တဲ့အခါက်ရင္
ေရာဂါတစ္ခုခုရဲ႕ နာမည္ ကို ၀ယ္ယူၿပီး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စိတ္ပူၾကည့္ေနခ်င္တယ္။

လူေတြက တစ္ခါတစ္ခါလဆန္းလုိက္
တစ္ခါတစ္ခါ လဆုတ္လုိက္နဲ႔
သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဒီေရက
အတက္အက် ရွဳပ္လြန္းေတာ့လည္း
(ကုိယ့္သေဘၤာကုိယ္)
ဘယ္လုိ ခုတ္ေမာင္းရမွန္း မသိေတာ့ျပန္ဘူး။

ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ ေၾကကြဲတတ္သူေတြ မလာရ
ငါ့ စ်ပနကို
ငါတစ္ေယာက္တည္းခ်မယ္။

ေလာေလာဆယ္မွာ လုိလိုမည္မည္
ငါစဥ္းစားၾကည့္ေနမိတာကေတာ့
အခုတည္ခင္းတဲ့ ညစာကုိ
နာမည္ ဘယ္လုိေပးရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာကိုပဲ။

မင္းခိုက္စိုးစံ