NASA Spacecraft Ready to Dig on Mars

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး..အဂၤါျဂိဳဟ္ေပၚကို
NASA Spacecraft PHOENIX ဆင္းျပီးသြားပါျပီ....ဒီလိုေခတ္မွာက်ြန္ေတာ္တို.ျမန္မာ့ျပည္ၾကီးဘယ္ကိုသြားေနသလဲဆိုတာစဥ္းစားမိသြားလို.ပါ...

ဥယ်ာဥ္

နဂါးေတြကသာ
တကယ္တမ္းကျပမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ကိုယ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္႐ွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္
မ်က္ႏွာအေရျပားတြန္႔တြန္႔ႀကီးနဲ႔လူေတြက
နဂါးႏွဲမႈတ္ၿပီးလူးလြန္႔ျပရင္ေတာ့
သူတို႔အစား…
ကိုယ္က ပင္ပန္းပ်င္းရိေနတတ္တယ္။

အဲဒီလိုပါပဲ ေကာင္မေလးရယ္
မိုးေတြကတိတ္တာေတာင္ ကိုယ္က႐ြာတုန္း။

သစ္႐ြက္ကို ကိုယ္ျပန္စိုက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားဆဲမွာ
သစ္ပင္က ေၾကြက်လာခဲ့.
ကိုယ္လို ေပကပ္ကပ္ေကာင္ကေတာ့
ေက်ာက္တုန္းေတြကိုလည္း ငံု႔ၾကည့္ခင္မင္ေနခဲ့၊

ေကာင္မေလးေရ…
တကယ္ဆို ကိုယ္ဟာဥယ်ာဥ္တစ္ခုပါပဲ
ေျမျပင္မွာ ဘာမွမပြင့္ေသးတာက လြဲရင္ေပါ့ကြယ္။

တာရာမင္းေ၀

ေက်ာင္းသားအတၳဳပၸတၱိ

(၁)
မင္းရဲ႕ ႐ုပ္အေလာင္းဟာ
ျခေသၤ့ဂူထဲမွာ ႐ွိလိမ့္မယ္
အေမွာင္စုန္းစုန္းမွာ
အရာအားလံုး ေမ့ေဖ်ာက္ပစ္
ေနာက္တစ္ေခတ္ မင္းေအာင္ျမင္ေစကြယ္

အက္ကြဲေနေသာလက္မ်ားနဲ႔
ဘုရားသခင္ထံငါတို႔ဆုေတာင္း
မင္း.. ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ..လို႔
ငါတို႔ရဲ႕
ေသြးတစ္စက္ကို ထက္၀က္ခြဲ
မင္းခံတြင္းထဲ
တဲတဲေလးေလွ်ာခ်ၾကည့္ယင္
ႏႈတ္ခမ္းေသမ်ားက
ဖြဖြတိုးတိုးေလး လႈပ္႐ွားေအာ္ျမည္
ဒီ..မို..က..ေရ..စီ..
ဒီမိုကေရစီလို႔ .. ဆိုလိမ့္မယ္
ညီေလးရယ္
ရႏိုင္မယ္ဆိုယင္
မင္းရဲ႕အ႐ိုးတစ္မႈံကို
နိဗၺာန္ဘံုအထိယူၿပီး
ဘုရား႐ွင္ကို ျပၾကည့္ခ်င္တယ္..
မင္းဟာ သူရဲေကာင္းေလးျဖစ္တယ္
မင္းဟာ အာဇာနည္ေလးျဖစ္တယ္
မင္းဟာ ဗမာေက်ာင္းသားေလး.. ျဖစ္တယ္ေလ။

(၂)
ေရငတ္သလို.. ငတ္ခဲ့ရတဲ့
ဗမာျပည္က “လူ႔အခြင့္အေရး”ဟာ
အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ
သခ်ၤဳ ိင္းေျမမွာ
တရား႐ံုးရဲ႕ ရာဇ၀တ္မႈေတြထဲမွာ.. ႐ွိေနတယ္..
မင္း.. စြန္႔ခြာခဲ့တဲ့
စာသင္ေက်ာင္းကေလး
မင္းသတင္းေတြ ေမးေနၿပီ
မင္းရဲ႕ စာအုပ္ေဟာင္းထဲမွာ
ဆရာမရဲ႕ မွတ္ခ်က္...
မင္းအတြက္...
“ေနာက္ထပ္စာအုပ္အသစ္လဲပါ” တဲ့
စာအုပ္မလံုေလာက္မႈ
ေဖာင္တိန္မလံုေလာက္မႈ
မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းခန္းထဲအိပ္ေနမႈ.. စတဲ့
လူမႈကိစၥအ၀၀
မင္းခ်ည္းမွ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္
တိုက္ပြဲမွာ
ခၽြန္ျမစြာ ေတာင္းဆိုႏိုင္ဖို႔
ေခါင္းေလာင္းအိုႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္
ခ်ီတက္လာတဲ့ အာဇာနည္ေလးေရ..
ခြပ္ေဒါင္းရဲ႕
တစ္ေၾကာင္းစာခၽြန္
သမိုင္းစင္ကိုထမ္း
ရာဇ၀င္ၾကမ္းခက္ ေသြးစက္႐ႊဲစို
ခုေတာ့..
မင္းရဲ႕ ခံုနံပါတ္ေလး “ငို” ေနၿပီ... ။

(၃)
ေ႐ႊဘုန္းေရာင္လက္၀င္းတဲ့
ႏွင္းျပာျပာမနက္ဦးမ်ားမွာ
ဒို႔ ကမၻာကို
ျပန္လာဦးမွာလား.. ဟင္...
“အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္
သား .. ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္” တဲ့
မင္းထားခဲ့တဲ့ စာတိုကေလး
မင္းတို႔ အိမ္ကို ေပးလိုက္ၿပီ
ယိုင္ရဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္းေနတဲ့
မင္းတို႔ရဲ႕ အိမ္ကေလးထဲမွာ
မင္းရဲ႕ ေဖေဖဟာ
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုပ္ထားတယ္..
မင္းရဲ႕ ေမေမဟာ
အခန္းေထာင့္မွာ
ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ၿပီး
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတစ္ခုကို အေဖာ္ျပဳ
(ရင္ထဲမွာေတာ့)
သား ျပန္ “လု” ေန႐ွာေတာ့မယ္။

“ေကာင္းမြန္စြာ
သၿဂၤဳ ိဟ္ၿပီးစီးပါေၾကာင္း” .. တဲ့
အေလာင္းကိုမွ
မျမင္ရ မေတြ႕ရ
ဘယ္ေနရာမွာ က်ဆံုးခဲ့သလဲ ညီေလးရယ္...
ေဒါင္း႐ုပ္ကေလးလိုပဲ
မင္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိဟာ
အေတာင္ပံပါတယ္
တိုက္ပြဲ၀င္တယ္
ႏြယ္လိုပတ္ခ်ည္ ခိုင္က်ည္နစ္စူး
ေရာက္ေလရာဘ၀အဆက္ဆက္မွာ
မင္း.. ေမာ္ဖူးရျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
ကင္းေ၀းပါလိမ့္မယ္ ... ။

(၄)
အိမ္ထရံမွာ
တခါခါ မင္းမ်က္ရည္သုတ္တဲ့
စုတ္ခ်ာခ်ာ လြယ္အိတ္ကေလး
ေခတ္ေဘးေခတ္ဒဏ္သင့္ေန႐ွာတယ္..
“ေခတ္လြတ္လပ္မွ
ေက်ာင္းသားလြတ္လပ္မယ္”
အ႐ြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ေတြး
“ေက်ာင္းသားအေရး”ဆိုတာ
မင္းမွာ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး
“ဘုရားေခတ္မွာဆိုယင္
ရဟႏ ၱာျဖစ္တဲ့အထိ လိမၼာမယ္”
ဒါေပမယ့္...
“အေမွာင္ေခတ္မွာေတာ့
အာဏာ႐ွင္ကို ဖီဆန္တယ္”
ညီေလးရယ္ မင္းသိပ္မွန္တယ္..

ခံယူခ်က္ကို
အေျမာက္ဆံလို ပစ္ေဖာက္
အေ၀းဆံုး အျမင့္ဆံုး
ဘ၀တဆံုး မင္းေရာက္ခဲ့တယ္..
စစ္ေမာင္းသံၾကားယင္
ခြာတ႐ွပ္႐ွပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့
ေခတ္ရဲ႕ စစ္ျမင္းကေလးလို မင္းဟာ
ရာဇ၀င္ကို ထိုးခြဲ
တိုက္ပြဲကို ဒုန္းေဖာက္
မီးေတာက္ဆူးျခစ္
ေခတ္သစ္ပူေဇာ္
ေတာ္လွန္တဲ့ ညီေလးေရ
ခြပ္ေဒါင္းအေပါင္းရဲ႕
ေကာင္းခ်ီးၾသဘာသံေစ
မင္းေရာက္ရာအရပ္က ၾကားပါေစ...

(၅)
ညီေလးေရ
ရာဇ၀င္ေရးရာ
စာအုပ္ပိတ္
ေတာ္လွန္ေရးမွာ “အိပ္”ေတာ့ေနာ္
စိတ္ခ်သြားပါ
အရာအားလံုးကို ေမ့ေဖ်ာက္
ေသြးနဲ႔တည္ေဆာက္တဲ့ အုတ္ဂူတစ္လံုး
တေလာကလံုး လင္ေစအားကြယ္..
တိမ္သား႐ိုးရီ
ဒီမိုကေရစီ ေတာင္တက္လမ္းက
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေက်ာက္ေလးေတြအျဖစ္
စြဲနစ္က်န္တင္လို႔ .. ေအာင္ျမင္မွာပါ
ဗမာျပည္အတြက္
လိုအပ္တဲ့
“လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ”
အေ႐ွ႕ဖက္အရပ္မွာ
ျခေသၤ့ေတြ ခ်ီလာၿပီ
စစ္ျမင္းေတြ ၿပိဳင္လာၿပီ
ခြပ္ေဒါင္းေတြ ပ်ံလာေနၿပီေလ..
ညီေလးရယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
ေအးျမစြာ
႐ွင္းသန္႔စြာ
ေနာက္ဘ၀မွာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္စမ္းကြယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ယမ္းေငြ႕တလူလူၾကားထဲမွာ
မင္းခ်စ္တဲ့ ဗမာျပည္ႀကီးဟာ
ေဒါင္းအလံကို ပန္းလို ပန္လို႔ လွလို႔..
ေၾသာ္..
ေဒါင္းအလံကို ပန္းလို ပန္လို႔
လွလို႔ပါပဲ .. ညီေလးရယ္.... ။ ။

ေ႐ႊဘုန္းလူ

(ဆရာတာရာမင္းေ၀)

ေက်ာင္းေတာ္က သူငယ္ခ်င္းအ၀ါ

လြမ္းတယ္ေကာင္မေလးရယ္. .
ဘယ္ကဗ်ာေတြဆီကိုပဲေရာက္ေရာက္
နင္ရဲ႕စိတ္ကို တံခါးလွမ္းလွမ္းေခါက္မိတယ္. .

ငါကိုငါလြယ္အိတ္လို ဆြဲျဖဲဖူးပါရဲ႕
ဒါေပမယ္႕ ေက်ာင္းေတာ္ကျဖင့္
အခုထိျမဴျပာေတြထဲမွာ ပြင့္ေနတုန္း. . .

ခ်စ္ျခင္းတရားဟာ
ငါ့အတြက္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ေခါင္းေလာင္းၾကိဳးေတြလိုပဲ
ဘယ္လိုဆြဲဆြဲ တံခါးကပြင့္မလာခဲ႕ဘူး

ဒီအရြယ္မွ ေဆာင္းဦးေပါက္မိတာလည္း
မထူးေတာ့ပါဘူး . . .
အစကတည္းက
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ . . . ဆြတ္ခူးဖို႕မွမဟုတ္ဘဲ

တာရာမင္းေ၀

လက္ေဆာင္္

(၁)
လမ္းေပၚမွာ လူေတြေတြ႔တုိင္း
လုိက္ၿပီးေမးၾကည့္ရဦးမယ္
ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ
သတ္ေသတဲ့ နည္းတစ္မ်ဳိးလား...လုိ႔။
(၂)
ငါက...မီးခုိးေရာင္ ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႕ေကာင္ပါ
(ဘ၀မွာ ေမွာင္ရတာေတြပဲ မ်ားတယ္)
...
လုိအပ္ရင္ မင္းကုိ
အိပ္မက္တစ္ဆင္စာနဲ႔ တင္ေတာင္းႏုိင္တာကလြဲလုိ႔
အရာရာခ်ဳိ႕တဲ့
ဘာဆိုဘာမွမဟုတ္တဲ့ ငနဲေပါ့။
(၃)
တကယ္ပါ...
မင္းအတြက္ေတာ့ ငါဟာ
ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။
...
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ဘာမွမဟုတ္ဘူး ကိုပဲ
ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းဆည္းထားတယ္
မင္းကုိသတိရတဲ့အခါ
မၾကာမၾကာ ထုတ္ ထုတ္ၾကည့္ခ်င္လို႔။
(၄)
ေလွာင္ရယ္သံတစ္၀က္နဲ႔
ခါးသက္သက္ၿပံဳးတတ္တဲ့
ငါရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေကာ္ဖီမေလးေရ... ...
ငါ ပုိင္ဆိုင္တဲ့အရာကုိ
မင္းကုိလက္ေဆာင္ မေပးရက္ခဲ့ပါဘူးကြဲ႔။
(၅)
ငါ့မွာ
မ်က္ရည္ခံ မွဲ႕တစ္လုံးရွိတယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္

တစ္ကုိယ္ေတာ္

ဘ၀ကုိ တစ္ခါတစ္ခါ
အေပၚစီးက ငုံ႕ၾကည့္ရေတာ့လည္း
သိပ္မဆုိးလွဘူးလုိ႔ ထင္လာတယ္။

ဖ်ားနာမွဳကိုမွ မစားေသာက္ရင္
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။

ျမစ္ေဘးက သစ္ပင္လုိ
သူမ်ားေတြ စီးဆင္းေနတာကုိပဲ ေငးၾကည့္ေနခ်င္ရဲ႕။

ဒါမွမဟုတ္
ပုိက္ဆံ တတ္ႏုိင္တဲ့အခါက်ရင္
ေရာဂါတစ္ခုခုရဲ႕ နာမည္ ကို ၀ယ္ယူၿပီး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စိတ္ပူၾကည့္ေနခ်င္တယ္။

လူေတြက တစ္ခါတစ္ခါလဆန္းလုိက္
တစ္ခါတစ္ခါ လဆုတ္လုိက္နဲ႔
သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဒီေရက
အတက္အက် ရွဳပ္လြန္းေတာ့လည္း
(ကုိယ့္သေဘၤာကုိယ္)
ဘယ္လုိ ခုတ္ေမာင္းရမွန္း မသိေတာ့ျပန္ဘူး။

ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ ေၾကကြဲတတ္သူေတြ မလာရ
ငါ့ စ်ပနကို
ငါတစ္ေယာက္တည္းခ်မယ္။

ေလာေလာဆယ္မွာ လုိလိုမည္မည္
ငါစဥ္းစားၾကည့္ေနမိတာကေတာ့
အခုတည္ခင္းတဲ့ ညစာကုိ
နာမည္ ဘယ္လုိေပးရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာကိုပဲ။

မင္းခိုက္စိုးစံ

မင္းခိုက္စိုးစံ

(ဘူတာရုံနဲ႕တူတဲ႕ ေကာင္မေလး)

-ဥၾသဆြဲခ်င္ရုံသက္သက္နဲ႕ေတာ့
ငါ့ သံေယာဇဥ္ေတြ ခုတ္္ေမာင္းထြက္ခဲ႕တာ မဟုတ္ေပဘူး
အဲဒီ ဘူတာရုံကေလးေရ...လြမ္းတယ္....။
-အရမ္းၾကီး မဟုတ္ေပမယ္႕ ...တစ္ခါတစ္ခါ
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္မွာလည္း
စိတ္အားငယ္ခြင့္ ရွိတာပဲ မဟုတ္လား။
-ပန္းသီးေတြ ခါးတဲ႕ကာလက
ရွည္လ်ားလွခ်ည္လားကြယ္....
ေျပာပါ...မင္း ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့ အိပ္မက္မက္မွာလဲ။
မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ႕ အိပ္စက္ျခင္းရဲ႕ တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာ
ငါ....
တိတ္တိတ္ကေလး ရပ္ေစာင့္ေနတာ ၾကာျပီေလ...။
-ဣေျႏၵစိမ္းစိမ္းေတြ လိမ္းသုတ္
ခ်စ္ျခင္းေတြ ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ခြင့္ မျပဳတဲ႕
မင္းရဲ႕ ဘူတာရုံကေလးဆီ...
....လာမယ္.......။
မင္းရဲ႕ ဘူတာရုံကေလးဆီ....
....လာမယ္.......။
- ေဟာဒီေကာင္.....ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႕
ကိုယ္႕ သံလမ္း ကိုယ္ေဖာက္ခဲ႕တာပါ...။
....ေနာက္က်သြားတယ္။
အလြမ္းေတြ စုိက္ခင္းတစ္ခုလံုး ပြင့္တဲ႕ အခ်ိန္မွာမွ
ငါ ဆိုတဲ႕ေကာင္က
တည္႕တည္႕ ၾကီး ေရာက္ခ်သြားခဲ႕တာေပါ့ကြယ္...။ ။






(ေကာင္မေလးရဲ႔ မိုးေလ၀သ)

ငါ႔မွာ..သံုးရာသီကိုတစ္ရက္စြန္းတဲ့အထိ

မင္းရဲ႕မိုးတိမ္ေတြနဲ႔ပဲ သာယာေနမိတယ္..

ေကာင္မေလးေရ....

မင္းဘယ္ေတာ့ရြာခ်လိုက္မွာလဲ..

ေၿမၾကီးထဲက သံေယာဇဥ္အၿမစ္ေတြ

အိမ္မက္နဲ႔ပဲ စိုစြတ္ေနရေပါ႔..။ ။



မင္းခိုက္စိုးစံ


(..........)

ဆယ့္ႏွစ္ၾကိဳးကေ၀အတတ္နဲ႔.

(ငါ့ရင္ထဲက ) မီးခတ္တဲ့ စကားလံုးေတြကိုသတ္ၿငိမ္း..

အိမ္မက္သိမ္းတမ္း ၿပဳစားတတ္တဲ့ ..ရြာသူေရ

ရင္ခုန္သံေတြကိုပဲ..ေခါစာပစ္လိုက္တယ္..

သခင္မ..

ေပ်ာ္ပါ...ပါးပါ..စားပါ..ေသာက္ပါ..

မရိုမေသ တမ္းတမိတဲ့..

ေဟာဒီက အမိုက္အမဲေကာင္ကိုလည္း အၿပစ္ကလႊတ္ေတာ္မူပါ..

မီးစတစ္ဖက္..ေရမွဳတ္တစ္ဖက္

အၾကည့္လက္လက္ေတြကိုလည္း

ေပးသနားေတာ္မူပါ..

' တရား၀င္စစ္ေၾကၿငာၿပီးမွ မတြယ္တာရရင္...

ဘာမွမလုပ္ခ်င္ဘူး' ဆိုတဲ့

ေဟာဒီက ငပ်င္း...အတြက္

လက္ေၾကာတင္းေအာင္..လြမ္းခြင့္ၿပဳေတာ္မူပါ..။ ။



မင္းခိုက္စိုးစံ

အိမ္မက္ထဲမွာရြာတဲ့မုိး(မင္းခိုက္စိုးစန္)

ေကာင္မေလးေရ...
ငါ့အလြမ္းေတြစုိထုိင္း
မိုးေငြ႔သယ္တဲ့တိမ္ေတြလုိ မွဳိင္းေနလုိက္တဲ့ပုံ
မုတ္သုန္ေလ တစ္ခ်က္တိုက္ရုံနဲ႔ ငိုေတာ့္မယ္....

ကမ္းရုိးတန္းလုိ ရင္ခြင္မွာ စုိလက္
ပင္လယ္ဖက္ဆီက သတိရျခင္းေတြတက္လာတယ္....
ေဟာဒီတစ္သက္မွာ
ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္မက္မမက္ဘူးတဲ့ေကာင္
အခုေတာ့ အလြမ္းေတြနဲ႔ ေမွာင္လုိ႔
ကေယာင္ ကတမ္း ညဥ္းရင္းလန္႔ႏုိး
မုန္တိုင္းက မင္းနာမည္ကုိ ခုိးသြားတယ္...

အဲ့သည္ တစ္စုံတစ္ရာေသာမုိးေလ
ငါ့ကမ္းေျခအလြန္မွာ ရြာသြန္း
အလြမ္းက ထြက္တဲ့ေသြးေတြနဲ႔
အိမ္မက္တစ္ခုလုံးစြန္းသြားတယ္၊၊

ငါး(မင္းခိုက္စိုးစန္)

(၁)

ငါးေတြဟာ ေသြးေအးတယ္
ႏွဳတ္ဆိတ္တယ္။
တိုးတိတ္လြန္းေတာ့လည္း အဲ့ဒီ ရင္ခုန္သံကုိ..
မင္း ၾကားရလိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။

(၂)

ၾကယ္ေတြကုိ ခူးခူးၿပီး
မင္းကုိ ပန္ေပးခ်င္ခဲ့တာပါ...
ဒါေပမယ့္...
အိပ္မက္ေတြက ဖိတ္တစ္၀က္ စင္တစ္၀က္
ေႏြဦးရက္ေတြ ေရာက္တဲ့အထိေတာင္
မက္ခြင့္မရလုိက္ပါဘူး။
ဆူးေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဥယ်ာဥ္က
ရနံ႕က်ေတာ့ နည္းလြန္းေနခဲ့တယ္။

(၃)

တစ္ေန႔ခင္းလုံး
ကုိယ့္လက္ဖ၀ါးေပၚ ေမးေထာက္ၿပီး
သစ္သားမီးျခစ္ဆံေတြနဲ႕ အိမ္ေဆာက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္..
ငါဘာကုိစားေသာက္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။

(၄)

တစ္ဘ၀စာ...
ခပ္ၾကာၾကာ ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့လုိက္ရုံေလးတင္ပါပဲ။
(ဒိျပင္ ဘာမွမပုိခဲ့ဘူး)

ေကာင္မေလးေရ..
ငါဆုိတဲ့ေကာင္က ေသြးေအး
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလးပဲ...
...လြမ္းတယ္။

လြမ္းလို႔ေသသြားတဲ့သစ္ပင္(မင္းခိုက္စိုးစန္)

ကိုယ့္ဘာသာကို မိုးလင္းရ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မိုးခ်ဳပ္ရနဲ႔
အဲဒီ ေနေရာင္ျခည္ကိုက ရႈပ္တယ္။

မေတာက္ပခ်င္ပါဘူးကြယ္
ျပန္ျပန္ေမွာင္ရတာနဲ႔ မကာမိလို႔။

ၾကာ...လိုက္...တာ... ...
အလင္းေတြ အသက္ရွဴေနလိုက္ပံုက
(ဒါနဲ႔ပဲ...) သူမရဲ႕ အျပံဳးကို ျမင္ရဖို႔
ေနာက္က်ခဲ့ျပန္ေရာ...။

ငါ့ေက်ာေပၚ ထမ္းထားရတဲ့ အလြမ္းကေတာ့
မင္းရဲ႕ အမည္နာမကို
တမ္းတမ္းတတ ေရရြတ္တယ္...။

ဖြတ္ထြက္တာေတာင္မွ
ေတာင္ပို႔မွန္း မသိခဲ့ပါဘူး
ဘ၀ကူး မေကာင္းႏိုင္တဲ့အထိေတာင္...
အသိဥာဏ္ေတြ ေမွာင္ခဲ့။

(အဲဒီေကာင္ဟာ...အေသအခ်ာေမွာင္ခဲ့
အခ်စ္ေတြ မဲ့ျပီဆိုရင္
ေသြးမခုန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ျငင္းတဲ့ေကာင္)

ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုနဲ႔
ငါ့ကို လာခ်စ္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးေရ...
“အနမ္းေတြ ေဆးထိုးမွားခဲ့တာပါ...” တဲ့
လြမ္းလို႔ေသသြားတဲ့သစ္ပင္က
အရြက္ကို ေျခြခ်ျပီး ေျပာတယ္...။

လြမ္းတယ္ေကာင္မေလးရယ္.........

�